------------------------------------------------------------------------------------------
ข้อมูลทางบรรณานุกรมของสำนักหอสมุดแห่งชาติ
ชื่อผู้แต่ง แจ๊กเกอลีน วิลสัน. ชื่อ แล้วผมจะรอดไหมนี่!.สถานที่พิมพ์ กรุงเทพ. สำนักพิมพ์นามีบุ๊คส์พับลิเคชั่น. ๒๕๔๗. ๘๐ หน้า
-----------------------------------------------------------------------------------------
ณ ที่บ้านของทิม
พ่อของทิมกำลังเกลี้ยกล่อมให้ทิมไปที่ค่ายผจญภัยแล้วพ่อของทิมก็พูดว่า
พ่อ: พ่อว่าค่ายผจญภัยในวันหยุดสำหรับเด็กที่นี่ฟังเข้าท่าดี ไต่เชือกโรยตัวลงจากหน้าผาก็น่าจะดีนะ
แม่: ฉันว่าฟังดูอันตรายไปหน่อยนะคะ
พ่อ: ว่ายังไงทิม ค่ายค่ายผจญภัยในวันหยุดฟังดูเป็นไงฮึ
แม่: คุณคงไม่เอาจริงหรอกนะคะ! ทิมยังเด็กเกินไป
ทิมก็ยังไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ดูทีวีต่อไป
พ่อ: ทิม!หยุดดูโทรทัศน์เดี๋ยวนี้ ว่าไงจะไปไหม
ทิม: ผม...ผมไม่ค่อยชอบผจญภัยเลยจริงๆ ฮ่ะพ่อ
พ่อ: งั้นลูกชอบอะไรล่ะทิม
ทิม: ดูทีวีฮะ
แม่: แต่ลูกก็ได้ที่1ทุกวิชาที่โรงเรียน ยกเว้นกีฬา คุณก็รู้นี้คะว่าลูกเล่นกีฬาไม่ได้เรื่องเลย
พ่อ: เพียงเพราะเขาไม่ยอมลองน่ะสิ ว่าไงลูกไปไหม ถ้าลูกไปถึงแล้วลูกก็จะรักที่นั่นเองแหละ พ่อซื้อกางเกงยีนกับเสื้อยืดและรองเท้าผ้าใบให้ใหม่กับแจ๊กเก๊ตทหารแข็งๆเพื่อให้ลูกได้ดูบึกบึน
แม่: ส่วนแม่ก็ซื้อหมวกนิรภัยพิเศษให้ลูกสวมตลอดเวลาเพื่อความปลอดภัย
พ่อก็ได้พาทิมไปยังค่ายผจญภัย
พ่อ: ทิม! หันกลับมา ไม่เอาน่าลูก
พ่อกำลังมองทิม ไม่ได้มองถนน แล้วอยู่ๆรถคันหนึ่งก็แซงไปจนพ่อของทิมจึงต้องหักหลบ
แล้วมีเด็กคนหนึ่งชะโงกออกมาจากหน้าต่างรถแล้วพูดว่า เต่าคลาน แล้วเธอก็ทำล้อเลียน
แม่ ฉันหวังว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคงไม่ได้กำลังไปเข้าค่ายผจญภัยในวันหยุดหรอกนะ
ทิมก็หวังว่าเธอไม่ได้กำลังไปเข้าค่ายผจญภัยในวันหยุดเหมือนกัน ทิมอยากให้ตัวเองไม่ได้กำลังไปเข้าค่ายผจญภัยในวันหยุดด้วยเหลือเกิน เพราะเขาไม่ชอบที่นั้นเลย
พ่อ: ดูสิทิมพ่อว่าที่นั้นน่าจะใช่ พ่อพูดอย่างตื่นเต้น
ทิมไม่ได้มอง ทิมหลับตาปี๋แล้ว ทิมก็ภาวนาอย่างหนักว่าพอจะพาเขากับ แต่กลับเป็นว่าพ่อของทิมได้จอดรถอย่างเรียบร้อยแล้ว แม่ของทิมก็เอาแต่จู้จี้จุกจิกกับทิม ถามว่าทำไมถึงหลับตาทิมรู้สึกคลื่นไส้ จากนั้นพ่อของทิมก็เปิดประตูกระชากทิมออกไปจากรถแล้วกระซิบขู่ทิมว่าหยุดทำตัวเหลวไหลและทักสวัสดีคุณผู้หญิง
แซลลี่: สวัสดีจ้ะ เธอต้องเป็นทิมแน่ๆเลย ฉันชื่อแซลลี่เป็นคนดูแลศูนย์ผจญภัยนี่จ้ะ
ทิม: สวัสดีฮะ
เด็กผู้หญิงเต่าคลานกำลังโฉบไปโฉบมาโชว์ใหญ่
แม่ของเคลลี่ เอาหละ ทำตัวดีๆหน่อยเคลลี่ แม่ของเธอพูด แต่ฟังดูไม่ดุสักนิด
พ่อ: โชคดีนะทิม ทีนี้ลูกต้องพยายามทำตัวให้เป็นลูกผู้ชายจริงๆไม่ใช่เด็กอมมือแล้วนะ เข้าใจไหม แล้วลูกก็จะสนุกเอง แต่ถ้าลูกไม่ชอบจริงๆละก็โทรไปบ้านนะจ๊ะ พ่อกับแม่จะรีบมารับลูกทันที
แม่กอดทิมทีหนึ่งแล้วหอมแก้มทิมทีหนึ่ง แม่กับพ่อก็ได้ขึ้นรถแล้วก็ขี่รถไปต่อหน้าทิม ทิมรู้สึกไม่สบายเลยทิมรู้สึกแย่มากที่เห็นพ่อกับแม่กลับขึ้นรถไปโดยที่ไม่มีผม
แซลลี่: มาเถอะทิมไม่เป็นไรหรอกน่าทำตัวให้สบายเลย
เคลลี่พุ่งผ่านประตูไปตามทางเดินของศูนย์ผจญภัยแล้ว ส่วนเด็กคนอื่นๆ
เคลลี่: ส่วนเด็กคนอื่นๆ ไปไหนกันหมดล่ะค่ะ เธอตะโกน เมื่อไหร่เราจะได้เริ่มการผจญภัยเสียที เออเวลาที่เขาห้อยต่องแต่งลงมาจากหน้าผานั่นเขาเรียกว่าอะไรค่ะ
แซลลี่: ไต่เชือกโรกตัวลงมาจากหน้าผาจ้ะ
ส่วนทิมก็พึมพำว่า ''ห้อยต่องแต่ง''และ ''หน้าผา''แล้วรู้สึกคลื่นไส้
เคลลี่: หนูจะต้องชอบกานโรยตัวลงมาจากหน้าผาแน่ๆเลย
แล้วมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักผมว่า
ไจล์: สวัสดี ฉันชื่อไจล์
ไจล์เป็นคนตัวสูงเสียงเขามีสำเนียงผู้ดีมาก แล้วมีเด็กอ้วนนอนอยู่บนเตียงพลางกินขนมอยู่
บิสกิตส์: หวัดดี ฉันชื่อบิสกิตส์แล้วนายชืออะไร
ทิม: เราชื่อทิม ยินดีที่ได้รู้จักนะบิสกิตส์
แล้วสองคนก็ได้พูดคุยกันอย่างสนิทสนม จู่ๆก็มีคนชื่อเจกมาคุยกับทิมกับบิสกิตส์ เจกก็ได้แนะนำตัว
ทิม: ฉันหิวจังเลย ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย แล้วอีกอย่างคืนนี้ฉันคงหนาวแน่เพราะไม่ได้พาผ้าห่มมาอีกด้วย
บิสกิตส์: กินขนมกับฉันก็ได้นะส่วนผ้าห่มอ่ะค่อยห่มกับเราก็ได้
ทิม: ขอบใจนะ
เจก: หวัดดีเราขอเเป็นเพื่อนกับพวกนายได้ไหม
ทิมกับบิสกิตส์ก็ได้ตอบตกไปอย่างใจดีๆ อยู่มาพักใหญ่ๆทิมได้เจอกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่ง ทิมก็เอาไปมอบที่ศูนย์พจญภัยแต่ปรากฏว่ากระเป๋าใบนั้นเป็นของเจ้าหน้าที่
วันต่อมา
ป็นเวลากลางวันและเจกก็เข้ามาในห้อง บอกให้ทิมกับบิสกิตส์ลุกขึ้น
เจก: หลังอาหารเช้าพวกเราต้องขึ้นเขากัน
ต้องใช้เวลาตั้งนานชนกว่าถึงยอกเขา และตลอดทางที่ขึ้นไปทิมก็เฝ้าคิดว่าจะเป็นอย่างไรตอนลงมา คนอื่นๆแข่งกันวิ่งขึ้นหน้าเพราะอยากจะไปถึงเร็วๆส่วนทิมกับบิสกิตส์ก็เดินอย่างช้าๆ
เจก: เร็วๆหน่อยทิม บิสกิตส์ มาเถอะน่าพวกเธอทุกคนรออยู่
ทิมได้มองเหวชันๆแวบหนึ่งแล้วเริ่มตัวสั่น เคลลี่กับไจล์ก็ผลักๆดันๆกันอยู่พักหนึ่ง
เจก: เฮ้ๆอย่าเพิ่งเล่นไร้สาระกันน่านี่เป็นตอยสำคัญนะ เอาหละใครจะลองเป็นแรก
ทุกคนก็เถียงกันไปเถียงกันมาจนบิสกิตส์ได้เดินก้าวออกมาข้างหน้า
เจก: สุดยอดเลยเพื่อนเอาหละเดียวเราจะช่วยบอกวิธีการไต่เชือกเองทุกคนไม่ต้องห่วงนะมีเราอยู่เราจะช่วยเอง เอาเริ่มนะบิสกิตส์
เจก: เธอจะไม่เป็นอะไรหรอกน่าฉันสัญญา พอเธอไปถึงขอบแล้วก็ยื่นก้นออกไปก่อน ส่งนขาและเท้าทำมุมฉากกับหน้าผาแล้วอย่าปล่อยเชือกเด็ดขาดนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้ามปล่อยมือซ้ายเธอค่อยๆเดินลงไปเธอควบคุมสถานการณ์ได้นำ้หนักร่างกายของเธอจะช่วยเธอลงไปเองแหละ
บิสกิตส์ก็ไต่เชือกอย่างสุดสามารถ แล้วก็เดินลงไปอย่างปลอดภัย
เจก: อย่างนั้นแหละดีมาก คนต่อไปทิมนะ
ทิม: ไม่ฮะ
เจก: เธอต้องทำได้สิทิม อย่าปล่อยเชือกนะทิม
ทิมพยายามไต่เชือก แม้จะกลัวแค่ไหนก็ต้องทำอยู่ดีๆทิมก็ลื่นหน้าผาแต่ดีที่ทิมยังไม่ปล่อยเชือก
ทิม: ช่วยด้วย
เจก: พยายามสิทิมเธอต้องทำได้
เพื่อนๆ สู้ๆนะทิม เธอต้องทำได้ สู้ๆ
ผ่านหลายนาทีแล้ว แต่สุดท้ายทิมก็สามารถเอาชนะความกลัวของตัวเองและแล้วทิมสามารถไต่เชือกได้สำเร็จ
วันต่อมา
พ่อกับแม่ของทิมก็มารับทิมที่ค่ายผจญภัย ทิมก็ได้กลับบ้านไปอยู่กับพ่อกับแม่อย่างมีความสุข
สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันสอดคล้อง 9 คำ ที่พ่อสอนไว้ดังนี้
1.ความเพียร คือ
ทิมรู้ว่ามันอาจเหนื่อย
ทิมรู้ว่ามันอาจต้องใช้เวลา
ทิมรู้ว่ามันอาจมีปัญหา
ทิมรู้ว่ามันอาจมีแต่ความกลัว
แต่ถ้าเราอดทนเราก็สามารถเอาชนะความกลัวได้และทุกๆสิ่งได้
2. ความพอดี คือ ทิมตัดความจำเป็นออกคือสิ่งที่ทิมไม่ต้องการทิมก็จะไม่ซื้อและทิมก็เป็นตัวของตัวเอง
3. ความรู้ตน คือ เจกมีความรู้เกี่ยวกับการไต่เชือกเลยสอนให้เพื่อนๆคนอื่นได้รู้ว่าการไต่เชือกเป็นอย่างไรแต่ตนก็ไม่เคยโอ้อวดความเก่งของตนเอง
4. คนเราจะต้องรับและจะต้องให้ คือ บิสกิตส์แบ่งบันขนม สิ่งของให้กับทิม ให้ด้วยเพราะความมีนํ้าใจ
5. โอนโยนแต่ไม่ออนแอ เช่น ทิมมีบางครั้งที่อาจจะกลัวในบางเรื่องแต่ทิมก็ไม่เคยอ่อนแอกับเรื่องที่ผ่านมา
6. พูดจริงทำจริง คือ ทิมจำคำที่พ่อว่าคนเราต้องมีความอดทน อดกลั้นในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่เราจะต้องอดทน แล้วทิมสามารที่จะทำมันได้
7. หนังสือเป็นออมสินสะสมความรู้ เกี่ยวกับแรงบัลดาลใจ +ความพยายาม+ความเพียร+ความอดทน ในทุกๆเรื่อง
8. ความซื่อสัตย์ คือ ทิมเจอกระเป๋าสตางค์ใบหนึ่ง ทิมก็เอาไปมอบที่ศูนย์พจญภัย แทนที่เก็บไว้เองแต่ทิมก็ไม่เคยที่จะคิดทิมเลือที่จะเอาไปคืนเจ้าของ
9. การเอาชนะใจตนเอง คือ ทิมสามารถไต่เชือกได้สำเร็จและเอาชนะความกลัวของตนได้
ทำให้รู้ว่าถ้าเรามีความพยายามจะช่วยทำให้เราประสบความสำเร็จในชีวิต
ตอบลบ