นิทานไทย สุภาษิต( เรื่องกระต่ายกับเต่า)

                                 ----------------------------------------------------------------------------
ข้อมูลทางบรรณานุกรมของสำนักหอสมุดแห่งชาติ

ชื่อผู้แต่ง ช่อประยงค์. ชือ นิทานไทย สุภาษิต.สถานที่พิมพ์ กรุงเทพ. สถานที่พิมพ์ ชมรมเด็ก จัดจำหน่าย. ๘๐ หน้า

                                  ---------------------------------------------------------------------------

                                                             กระต่ายกับเต่า
    กระต่ายตัวหนึ่ง เห็นเต่าเดินต้วมเตี้ยมมาก็พูดด้วยสำเนียงเย้ยหยันว่า ''ไปไหนหรือคุณเต่า ทำไมเดินช้านักเล่า มัวคลานงุ่มง่าม ราวกับเดินแฟชั่นโชว์แบบนี้เมื่อไหร่จะไปถึงที่หมาย'' พูดแล้วกระต่ายก็หัวเราะอย่างเยาะเย้ย
    เต่าได้ฟังที่กระต่ายพูดคำดูหมอ่นเช้นนั้นก็เลือดขึ้นหน้ารูสึกโมโหกระต่ายและโกรธ เต่าก็ได้เกิดมุมานะขึ้นมาในใจเลยท้ากระต่ายว่า ''เรามาเดินแข่งกันดูไหมล่ะ''
   กระต่ายได้ยินเต่าท้าเดินแข่งก็กัวเราะหนักขึ้น แล้วย้อนถามกลับไปเหมือนไม่แน่ใจว่า ''ท่านท้าเราเดินแข่งหรือ'' เมื่อเต่ายืนยันว่าใช่ มันจึงถามว่า ''แล้วเอาอะไรเป็นเดิมพัน''
    ''ถ้าใครแพ้คนนั้นจะต้องเป็นทาสรับใช้'' เต่าตอบกระต่ายว่าตกลง แล้วกระต่ายพร้อมกับคิดว่าคราวนี้เห็นทีว่ามันจะมีข้ารับใช้ได้สะดวกสบายกันสักที
    หลังจากได้กำหนดระยะทาง และที่หมายกันเรียบร้อยแล้ว  การแข่งขันเดินก็เริ่มขึ้นเพียงไม่ทันไรกระต่ายก็มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็วแล้วเดินทิ้งเต่าไปไม่เห็นฝุ่น  จนไปถึงครึ่งทางแล้วก็ยังไม่เห็นเต่า กระต่ายเลยคิดว่า''เต่านี้นอกกจะเดินช้าแล้วยังโง่อีกด้วย รู้ตัวเองอยู่ว่าเดินช้ายังจะมาเดินแข่งกับข้าอีก ไม่ไหวเลยจริงๆ  รู้ตัวเองว่าสู้ไม่ได้แล้วยังอวดดีถึงกับยอมตัวเป็นทาส นี่แหละเขาก็เปรียบคนโง่ว่า       โง่เหมือนเต่ากินผักบุ้ง'' แบบนี้นอนสักตื่นก็ไม่มีวันที่เต่าเดินทัน ว่าแล้วมันก็แอบเข้าไปนอนข้างทาง  ส่วนเต่าก็เดินมาอย่างมีความมุมานะและมีความพยายามสูงเต่าเดินไปถึงที่จุดๆหนึ่งซึ่งมีทางเดินแข่งและทางลัดที่จะไปถึงเส้นชัยเร็วๆแต่เต่ามีความซื่อสัตย์จึงเลือกทางที่กำหนดไว้
     ส่วนเต่าแม้จะยังอยู่ห่างจนมองไม่เห็นหลังกระต่ายแล้วก็ตาม แต่มันก็ไม่สิ้นความมานะพยายาม เต่าเร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่เพื่อที่จะให้ทันกระต่ายให้จงได้และอีกพักใหญ่ๆ ต่อมามันก็มาถึงที่กระต่ายนอนอยู่  มันดีใจมากรีบคลานเต็มเหยียดต่อไป ในที่สุดมันก็มาถึงเส้นชัยที่กำหนด
   กระต่ายหวังจะงีบหลับสักครู่เดียวกลับเพลินไปพอรู้ตัวก็ตกใจตื่น มองไปต้นทางปลายทางไม่เห็นเต่า เห็นท่าไม่ได้การรีบกระโจนแทนเดิมตามสัญญาทันที ชั่วประเดี๋ยวเดียวก็ึงเส้นชัยแต่พอไปถึงก็แทบหงายหลัง เมื่อเห็นเต่าหมอบยิ้มเผล่ออยู่ก่อนแล้ว กระต่ายพูดอะไรไม่ออกมันจึงทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้  แล้วเต่าก็ยังสอนให้เพื่อนๆรู้จักความพยาพยาม และไม่ประมาทเป็นเด็ดขาด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ความประมาทย่อมนำมาซึ่งความเสียหาย
  
         สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันสอดคล้อง 9 คำ ที่พ่อสอนไว้ดังนี้

1. ความเพียร ดังข้อความที่ว่า
เต่ารู้ว่ามันอาจเหนื่อย
เต่ารู้ว่ามันอาจจะต้องใช้เวลาในการเข้าเส้นชัย
  แต่ถ้าเต่ามุ่งมั่น และพยายามอาจจะที่ชนะได้
2. ความพอดี คือ  เต่าเดินแข่งอย่างมุ่งมั่น ไม่ประมาท
3. ความรู้ตน คือ เต่าไม่ประมาทในการแข่งขันแต่เต่าใช้ความพยายามที่ดีในการแข่งขัน
4. คนเราจะต้องรับและจะต้องให้ คือ เต่ายังสอนพวกเพื่อนๆว่าให้รู้จักความอดทน มีความพยายาม และห้ามประมาท
5. โอนโยนแต่ไม่ออนแอ คือ เต่าไม่เคยที่จะท้อในเรื่องต่างๆ แม้ว่ามันอาจเหนื่อยสักเพียงใด แต่เต่าไม่เคยที่จะอ่อนแอในการแข่งขัน
6. พูดจริงทำจริง คือ เต่าพูดกับกระต่ายไว้ว่าจะท้าเดินแข่งทั้งๆที่ตนเองเป็นเต่า แต่ก็เดินแข่งตามที่พูด คือคำว่าเลือก พยายาม+ไม่ออนเเอ+ขยันและอดทน
7. หนังสือเป็นออมสินสะสมความรู้ เกี่ยวกับแรงบัลดาลใจในการเดินเเข่ง+ความเพียรในการเอาชนะในการไม่ประมาท
8. ความซื่อสัตย์ คือ เต่าเดินแข่งตามเส้นทางที่กำหนดโดยที่ไม่เลือกทางลัด แต่เต่าใช้ความซื่อสัตย์

ในการแข่งขัน

9. การเอาชนะใจตนเอง คือ เต่าสามารเอาชนะกระต่ายได้ด้วยความเพียร+ ความอดทน+ ความขยัน +และความไม่ประมาท